اوباش مجبور به یک دشمنی مهار ناپذیر با بقای اندیشه هستند،وراهی
مطمئن برای از بین بردن آن یافته اند: تقسیم افراد به گروههای مختلف و
بر شمردن آنها. همین که کوچکترین فرصتی به دست آورند، صف می کشند و تا مرکز
آتش توپخانه، اسلحه بر دوش به حالت قدم رو پیش می روند. کسی چیزی جز
پشت گردن جلویی خود را نمی بیند، و هر کدام مغرور از اینکه برای چشمان
نفر پشت سرش، الگویی تشکیل داده است
مردان قرن هاست در این زمینه ماهر شده اند.اما رژه ی فقر و بینوایی، و در
صف ایستادن اختراع زنان است
بنیامین
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر