دوشنبه، تیر ۱۰، ۱۳۸۷

هنوز با همیم رفیق

بدان زمان که نقش می بست بر کاغذهای سرخ
مشتهای رها شده از زنجیرهای زنگیده ، به تازگی خو گرفته بودند نعره هامان،ترسیدن هامان
و مشتهای برافراشته مان با دستان همیشه شادابی که در التهاب تکاملی سریع به هم ساییده می شد
و آرمانهایمان می رویید در پی چشمانی که بسان آفتاب و بخشندگی اش می درخشیدند
افسوس که بر نتافتند دستان رهایی بخش و چشمان بی طمع را
پس بدینسان گریز از تقدیری مسلوب شده ناگزیر می نمود
و اما ما همچون دستانت همچنان ادامه میدهیم به امید دیدارت در روزی
به نزدیکی روز نخست آزادی و لحظه ی خوش برابری

۲ نظر:

raha گفت...

vangah ke sherat besane hanjare at ghargh dar sokot ast,
vangah ke delat bigharare roze khoshe barabary ast,
be yad ar armanshahre baradary o barabary ra
tasavor kon pakiye havaye mokaddar ra
maremmat kon tarhaye saeede shode ra.
vangah ke be khashm amady az naareye shirane biyal,
vangah ke larzeshe dastan, hejjie rozhaye ghafas bod
beroyan solteye avaze jonbesh ra
raha kon darde jansouz ra
tajally kon shere azady ra
vangah ke bigharare kochak o bozorge khiabani
vangah ke tavahome niaz myazarad andishe at ra
beposhan sayesare taghdire maslobshode ra
beraghsan vaje haye emtedade sorkhe parcham ra
shokofa kon tajallye misaghe rahaee bakhsh ra.

ناشناس گفت...

raftaneman doortarin khialie ke mikardim ama amadaneman hanoooz narafte mara myavarad be sahne ba haman dastha ba haman moooshtha va shayad ba khandeii bar labaneman caraye residaneman be residane enghelab va ashki bar goone baraye az dast dadane anhaiii ke shayad nadidimeshan faghat heseshan kardim va dark ,,,,
anhaii ke hanooz zendeand va zendegieman ra be zende boodan va midarand